رسانه ی رادیو و تلویزیون که تلفیقی از تکنولوژی و فرهنگ است، وقتی در فرآیند تصمیم سازی و سیاستگذاری قرار می گیرد، دچار دوگانگی می شود. جنبه فرهنگی رسانه آکنده از امور مجازی و دلالت های لفظی است و در فرایند سیاستگذاری، تحت تاثیر ساختار های سازمانی قرار می گیرد. در نقطه مقابل، بخش تکنیکال رسانه در عصر انفجار اطلاعات بر فرهنگ سیطره یافته و سیاستگذاری فرهنگی را به سمت ساختار فناورانه متمایل ساخته است. در این شرایط برخی متفکران رسانه درخصوص قربانی شدن هنر در پای فناوری هشدار می دهند و از خدشه دار شدن رابطه انسان با هستی و جهان واقعی در دوره قدرت نمایی رسانه های مجازی ابراز نگرانی می کنند. نوع این تحقیق با عنایت به ماهیت مسئله و ویژگی اهداف و سؤالات آن و لزوم قرار داشتن در چارچوب نظریه پردازی و مدل سازی؛ « توسعه ای-کاربردی » می باشد. برای این تحقیق از روش داده بنیاد با رویکرد تحلیل محتوا برگزیده استفاده شده است. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه عمیق و گروه های متمرکز و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شیوه کد گذاری که نوعی تحلیل محتوا در روش داده بنیاد محسوب می شود. در این تحقیق برای طراحی مدل سیاستگذاری فرهنگی رسانه مدل از هر دو رویکرد تجویزی و توصیفی استفاده شده است. در نهایت، باتوجه به تحولات مهم تکنولوژیک در رسانه ملی و شناخت ویژگی های محتوا و ساختار از طریق گفتگو با کارشناسان خبره منتخب، مدلی چندوجهی برای سیاستگذاری فرهنگی رسانه ملی طراحی شد که ضمن شناسایی شاخص ها و مولفه های فرهنگ ایرانی – اسلامی، به شرایط نوین رسانه نیز توجه دارد.